afwimpelen
Dutch
Etymology
Compound of af + wimpelen.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
afwimpelen
- (transitive) to dismiss, to brush off, to blow off, to shirk
- Synonym: afpoeieren
Conjugation
| Conjugation of afwimpelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afwimpelen | |||
| past singular | wimpelde af | |||
| past participle | afgewimpeld | |||
| infinitive | afwimpelen | |||
| gerund | afwimpelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | wimpel af | wimpelde af | afwimpel | afwimpelde |
| 2nd person sing. (jij) | wimpelt af, wimpel af2 | wimpelde af | afwimpelt | afwimpelde |
| 2nd person sing. (u) | wimpelt af | wimpelde af | afwimpelt | afwimpelde |
| 2nd person sing. (gij) | wimpelt af | wimpelde af | afwimpelt | afwimpelde |
| 3rd person singular | wimpelt af | wimpelde af | afwimpelt | afwimpelde |
| plural | wimpelen af | wimpelden af | afwimpelen | afwimpelden |
| subjunctive sing.1 | wimpele af | wimpelde af | afwimpele | afwimpelde |
| subjunctive plur.1 | wimpelen af | wimpelden af | afwimpelen | afwimpelden |
| imperative sing. | wimpel af | |||
| imperative plur.1 | wimpelt af | |||
| participles | afwimpelend | afgewimpeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||