afzagen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌsaː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧za‧gen

Etymology 1

From Middle Dutch afsagen. Equivalent to af +‎ zagen.

Verb

afzagen

  1. (transitive) to saw off
    Toen de pathologe zag dat lijkrovers haar mortuarium plunderden, zaagde zij voor straf en als trofee hun armen af.
    When the pathologist saw that body snatchers were plundering her morgue, she sawed off their arms as a punishment and a trophy.
Conjugation
Conjugation of afzagen (weak, separable)
infinitive afzagen
past singular zaagde af
past participle afgezaagd
infinitive afzagen
gerund afzagen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zaag af zaagde af afzaag afzaagde
2nd person sing. (jij) zaagt af, zaag af2 zaagde af afzaagt afzaagde
2nd person sing. (u) zaagt af zaagde af afzaagt afzaagde
2nd person sing. (gij) zaagt af zaagde af afzaagt afzaagde
3rd person singular zaagt af zaagde af afzaagt afzaagde
plural zagen af zaagden af afzagen afzaagden
subjunctive sing.1 zage af zaagde af afzage afzaagde
subjunctive plur.1 zagen af zaagden af afzagen afzaagden
imperative sing. zaag af
imperative plur.1 zaagt af
participles afzagend afgezaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
Descendants
  • Afrikaans: afsaag

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

afzagen

  1. inflection of afzien:
    1. plural dependent-clause past indicative
    2. (dated or formal) plural dependent-clause past subjunctive

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.