alliëren
Dutch
Etymology
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
alliëren
- (reflexive) to ally [with met]
- Het land allieerde zich met zijn buurlanden. ― The country allied itself with its neighboring countries.
Conjugation
| Conjugation of alliëren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | alliëren | |||
| past singular | allieerde | |||
| past participle | geallieerd | |||
| infinitive | alliëren | |||
| gerund | alliëren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | allieer | allieerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | allieert, allieer2 | allieerde | ||
| 2nd person sing. (u) | allieert | allieerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | allieert | allieerde | ||
| 3rd person singular | allieert | allieerde | ||
| plural | alliëren | allieerden | ||
| subjunctive sing.1 | alliëre | allieerde | ||
| subjunctive plur.1 | alliëren | allieerden | ||
| imperative sing. | allieer | |||
| imperative plur.1 | allieert | |||
| participles | alliërend | geallieerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||