liëren

See also: lieren

Dutch

Etymology

Borrowed from French lier.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

liëren

  1. (transitive) to link, associate

Usage notes

  • The past participle gelieerd is today by far the most commonly encountered form of this verb.

Conjugation

Conjugation of liëren (weak)
infinitive liëren
past singular lieerde
past participle gelieerd
infinitive liëren
gerund liëren n
present tense past tense
1st person singular lieer lieerde
2nd person sing. (jij) lieert, lieer2 lieerde
2nd person sing. (u) lieert lieerde
2nd person sing. (gij) lieert lieerde
3rd person singular lieert lieerde
plural liëren lieerden
subjunctive sing.1 liëre lieerde
subjunctive plur.1 liëren lieerden
imperative sing. lieer
imperative plur.1 lieert
participles liërend gelieerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.