altispinus
Latin
Etymology
New Latin; from altus (“high”) + spīna (“spine”) + -us.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aɫ.tɪsˈpiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [al̪.t̪isˈpiː.nus]
Adjective
altispīnus (feminine altispīna, neuter altispīnum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | altispīnus | altispīna | altispīnum | altispīnī | altispīnae | altispīna | |
| genitive | altispīnī | altispīnae | altispīnī | altispīnōrum | altispīnārum | altispīnōrum | |
| dative | altispīnō | altispīnae | altispīnō | altispīnīs | |||
| accusative | altispīnum | altispīnam | altispīnum | altispīnōs | altispīnās | altispīna | |
| ablative | altispīnō | altispīnā | altispīnō | altispīnīs | |||
| vocative | altispīne | altispīna | altispīnum | altispīnī | altispīnae | altispīna | |