atkalbėti
Lithuanian
Etymology
Verb
atkalbė́ti (third-person present tense àtkalba, third-person past tense atkalbė́jo)
- to dissuade, to talk someone out of (doing something), to discourage
Conjugation
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | atkalbu | atkalbi | atkalba | atkalbame, atkalbam |
atkalbate, atkalbat |
atkalba | |
| past | atkalbėjau | atkalbėjai | atkalbėjo | atkalbėjome, atkalbėjom |
atkalbėjote, atkalbėjot |
atkalbėjo | ||
| past frequentative | atkalbėdavau | atkalbėdavai | atkalbėdavo | atkalbėdavome, atkalbėdavom |
atkalbėdavote, atkalbėdavot |
atkalbėdavo | ||
| future | atkalbėsiu | atkalbėsi | atkalbės | atkalbėsime, atkalbėsim |
atkalbėsite, atkalbėsit |
atkalbės | ||
| subjunctive | atkalbėčiau | atkalbėtum, atkalbėtumei |
atkalbėtų | atkalbėtumėme, atkalbėtumėm, atkalbėtume |
atkalbėtumėte, atkalbėtumėt |
atkalbėtų | ||
| imperative | — | atkalbėk, atkalbėki |
teatkalba, teatkalbie |
atkalbėkime, atkalbėkim |
atkalbėkite, atkalbėkit |
teatkalba, teatkalbie | ||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||