aurarius
Latin
Etymology
From aurum (“gold”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈraː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈraː.ri.us]
Adjective
aurārius (feminine aurāria, neuter aurārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aurārius | aurāria | aurārium | aurāriī | aurāriae | aurāria | |
| genitive | aurāriī | aurāriae | aurāriī | aurāriōrum | aurāriārum | aurāriōrum | |
| dative | aurāriō | aurāriae | aurāriō | aurāriīs | |||
| accusative | aurārium | aurāriam | aurārium | aurāriōs | aurāriās | aurāria | |
| ablative | aurāriō | aurāriā | aurāriō | aurāriīs | |||
| vocative | aurārie | aurāria | aurārium | aurāriī | aurāriae | aurāria | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Romanian: aurar
Noun
aurārius m (genitive aurāriī or aurārī, feminine aurāria); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | aurārius | aurāriī |
| genitive | aurāriī aurārī1 |
aurāriōrum |
| dative | aurāriō | aurāriīs |
| accusative | aurārium | aurāriōs |
| ablative | aurāriō | aurāriīs |
| vocative | aurārie | aurāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “aurarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aurarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- aurarius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016