aurificium
Latin
Etymology
From aurifex (“goldsmith”) + -ium, from aurum (“gold”) + facio (“I do, make”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.rɪˈfɪ.ki.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.riˈfiː.t͡ʃi.um]
Noun
aurificium n (genitive aurificiī or aurificī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | aurificium | aurificia |
| genitive | aurificiī aurificī1 |
aurificiōrum |
| dative | aurificiō | aurificiīs |
| accusative | aurificium | aurificia |
| ablative | aurificiō | aurificiīs |
| vocative | aurificium | aurificia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- "aurificium", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)