auricoctor
Latin
Etymology
From aurum (“gold”) + coctor (“cook”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.rɪˈkɔk.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.riˈkɔk.t̪or]
Noun
auricoctor m (genitive auricoctōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | auricoctor | auricoctōrēs |
| genitive | auricoctōris | auricoctōrum |
| dative | auricoctōrī | auricoctōribus |
| accusative | auricoctōrem | auricoctōrēs |
| ablative | auricoctōre | auricoctōribus |
| vocative | auricoctor | auricoctōrēs |
Related terms
References
- “auricoctor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auricoctor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.