awanturnik

• awanturzysta (archaic)

From awantura +‎ -nik.

• IPA^(key): /a.vanˈtur.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -urɲik
• Syllabification: a‧wan‧tur‧nik

awanturnik m pers (female equivalent awanturnica)

1. someone prone to incite conflict; drama king, provocateur

   Synonyms: prowokator, podżegacz

   • 1865, Emigracja polska od 1831 do 1863: krótki rys historyczny, page 44:

     Zaczęły się więc tajemne werbunki, które dzięki niezręczności agentów, nieraz na jaw wychodziły. Tak między innemi, jakiś awanturnik J. Duszyński, zebrane przez siebie grono stronników dynastji, prezentował Wł. Zamojskiemu (1836 r.).

     And so the secret conscription began, that, thanks to the agents' awkwardness, sometimes came out to the open. And among others, some provocateur (called) J, Duszyński presented a group of the dynasty's supports to the Owner Zamojski.

2. troublemaker, hellraiser, ruffian

   Synonyms: kłótnik, pieniacz, piekielnik, nerwus

3. risktaker, daredevil, gambler

   Synonyms: ryzykant, szaleniec, hazardzista

• awanturnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• awanturnik in Polish dictionaries at PWN