Turkish
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish بوكو (bükü/bügü), from Proto-Turkic *bögü (“wizard”). Compare Old Turkic [script needed] (bögü).
Pronunciation
- IPA(key): [byˈjy]
- Hyphenation: bü‧yü
Noun
büyü (definite accusative büyüyü, plural büyüler)
- charm, spell, magic
Declension
Declension of büyü
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
büyü
|
büyüler
|
| definite accusative
|
büyüyü
|
büyüleri
|
| dative
|
büyüye
|
büyülere
|
| locative
|
büyüde
|
büyülerde
|
| ablative
|
büyüden
|
büyülerden
|
| genitive
|
büyünün
|
büyülerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyüm
|
büyülerim
|
| 2nd singular
|
büyün
|
büyülerin
|
| 3rd singular
|
büyüsü
|
büyüleri
|
| 1st plural
|
büyümüz
|
büyülerimiz
|
| 2nd plural
|
büyünüz
|
büyüleriniz
|
| 3rd plural
|
büyüleri
|
büyüleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyümü
|
büyülerimi
|
| 2nd singular
|
büyünü
|
büyülerini
|
| 3rd singular
|
büyüsünü
|
büyülerini
|
| 1st plural
|
büyümüzü
|
büyülerimizi
|
| 2nd plural
|
büyünüzü
|
büyülerinizi
|
| 3rd plural
|
büyülerini
|
büyülerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyüme
|
büyülerime
|
| 2nd singular
|
büyüne
|
büyülerine
|
| 3rd singular
|
büyüsüne
|
büyülerine
|
| 1st plural
|
büyümüze
|
büyülerimize
|
| 2nd plural
|
büyünüze
|
büyülerinize
|
| 3rd plural
|
büyülerine
|
büyülerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyümde
|
büyülerimde
|
| 2nd singular
|
büyünde
|
büyülerinde
|
| 3rd singular
|
büyüsünde
|
büyülerinde
|
| 1st plural
|
büyümüzde
|
büyülerimizde
|
| 2nd plural
|
büyünüzde
|
büyülerinizde
|
| 3rd plural
|
büyülerinde
|
büyülerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyümden
|
büyülerimden
|
| 2nd singular
|
büyünden
|
büyülerinden
|
| 3rd singular
|
büyüsünden
|
büyülerinden
|
| 1st plural
|
büyümüzden
|
büyülerimizden
|
| 2nd plural
|
büyünüzden
|
büyülerinizden
|
| 3rd plural
|
büyülerinden
|
büyülerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
büyümün
|
büyülerimin
|
| 2nd singular
|
büyünün
|
büyülerinin
|
| 3rd singular
|
büyüsünün
|
büyülerinin
|
| 1st plural
|
büyümüzün
|
büyülerimizin
|
| 2nd plural
|
büyünüzün
|
büyülerinizin
|
| 3rd plural
|
büyülerinin
|
büyülerinin
|
|
Derived terms
See also
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation
- IPA(key): [byˈjy]
- Hyphenation: bü‧yü
Verb
büyü
- second-person singular imperative of büyümek
Further reading
- “büyü”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “büyü”, in Nişanyan Sözlük
- Ayverdi, İlhan (2010) “büyü”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007) “büyü”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 695