barwiony

From barwić +‎ -ony. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /barvʲɔniː/
• IPA^(key): (15^th CE) /barvʲɔni/

barwiony

1. colorful (having many colors)
   • 1901 [15th century], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 19:

     Barvyoną a. brunathnym pomyeszaną polimitam

     [Barwioną aut [z] brunatnym pomieszaną polimitam]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “224/538”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN