beaarden

Dutch

Etymology

From be- +‎ aarden (to bury) or aarde (earth) +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌbəˈaːrdə(n)/
  • Hyphenation: be‧aar‧den
  • Rhymes: -aːrdən

Verb

beaarden

  1. (transitive) to cover with earth
  2. (transitive) to commit to the earth, bury

Conjugation

Conjugation of beaarden (weak, prefixed)
infinitive beaarden
past singular beaardde
past participle beaard
infinitive beaarden
gerund beaarden n
present tense past tense
1st person singular beaard beaardde
2nd person sing. (jij) beaardt, beaard2 beaardde
2nd person sing. (u) beaardt beaardde
2nd person sing. (gij) beaardt beaardde
3rd person singular beaardt beaardde
plural beaarden beaardden
subjunctive sing.1 beaarde beaardde
subjunctive plur.1 beaarden beaardden
imperative sing. beaard
imperative plur.1 beaardt
participles beaardend beaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.