bebloeden
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bebloeden. Equivalent to be- + bloeden.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈblu.də(n)/
- Hyphenation: be‧bloe‧den
- Rhymes: -udən
Verb
bebloeden
- (transitive) to bleed on
Conjugation
| Conjugation of bebloeden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bebloeden | |||
| past singular | bebloedde | |||
| past participle | bebloed | |||
| infinitive | bebloeden | |||
| gerund | bebloeden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bebloed | bebloedde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bebloedt, bebloed2 | bebloedde | ||
| 2nd person sing. (u) | bebloedt | bebloedde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bebloedt | bebloedde | ||
| 3rd person singular | bebloedt | bebloedde | ||
| plural | bebloeden | bebloedden | ||
| subjunctive sing.1 | bebloede | bebloedde | ||
| subjunctive plur.1 | bebloeden | bebloedden | ||
| imperative sing. | bebloed | |||
| imperative plur.1 | bebloedt | |||
| participles | bebloedend | bebloed | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||