bekrijgen

Dutch

Etymology

From krijg +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈkrɛi̯.ɣə(n)/
  • Hyphenation: be‧krij‧gen
  • Rhymes: -ɛi̯ɣən

Verb

bekrijgen

  1. (transitive, now literary) to war against
    Synonym: beoorlogen

Conjugation

Conjugation of bekrijgen (weak, prefixed)
infinitive bekrijgen
past singular bekrijgde
past participle bekrijgd
infinitive bekrijgen
gerund bekrijgen n
present tense past tense
1st person singular bekrijg bekrijgde
2nd person sing. (jij) bekrijgt, bekrijg2 bekrijgde
2nd person sing. (u) bekrijgt bekrijgde
2nd person sing. (gij) bekrijgt bekrijgde
3rd person singular bekrijgt bekrijgde
plural bekrijgen bekrijgden
subjunctive sing.1 bekrijge bekrijgde
subjunctive plur.1 bekrijgen bekrijgden
imperative sing. bekrijg
imperative plur.1 bekrijgt
participles bekrijgend bekrijgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.