beoorlogen

Dutch

Etymology

From be- +‎ oorlogen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈoːr.loːɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧oor‧lo‧gen

Verb

beoorlogen

  1. (transitive, uncommon) to wage war against, to war against
    Synonym: bekrijgen

Conjugation

Conjugation of beoorlogen (weak, prefixed)
infinitive beoorlogen
past singular beoorloogde
past participle beoorloogd
infinitive beoorlogen
gerund beoorlogen n
present tense past tense
1st person singular beoorloog beoorloogde
2nd person sing. (jij) beoorloogt, beoorloog2 beoorloogde
2nd person sing. (u) beoorloogt beoorloogde
2nd person sing. (gij) beoorloogt beoorloogde
3rd person singular beoorloogt beoorloogde
plural beoorlogen beoorloogden
subjunctive sing.1 beoorloge beoorloogde
subjunctive plur.1 beoorlogen beoorloogden
imperative sing. beoorloog
imperative plur.1 beoorloogt
participles beoorlogend beoorloogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • beoorloger
  • beoorloging
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.