oorlogen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈoːr.loː.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: oor‧lo‧gen

Etymology 1

From oorlog +‎ -en.

Verb

oorlogen

  1. (intransitive, uncommon) to wage war
Conjugation
Conjugation of oorlogen (weak)
infinitive oorlogen
past singular oorloogde
past participle geoorloogd
infinitive oorlogen
gerund oorlogen n
present tense past tense
1st person singular oorloog oorloogde
2nd person sing. (jij) oorloogt, oorloog2 oorloogde
2nd person sing. (u) oorloogt oorloogde
2nd person sing. (gij) oorloogt oorloogde
3rd person singular oorloogt oorloogde
plural oorlogen oorloogden
subjunctive sing.1 oorloge oorloogde
subjunctive plur.1 oorlogen oorloogden
imperative sing. oorloog
imperative plur.1 oorloogt
participles oorlogend geoorloogd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

oorlogen

  1. plural of oorlog
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.