benemen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch benēmen, from Old Dutch bineman, from Proto-Germanic *binemaną. Equivalent to be- + nemen.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈneːmə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧ne‧men
- Rhymes: -eːmən
Verb
benemen
- (transitive) to take away; snatch
- De wind benam ons de adem.
- The wind took away our breath.
- (transitive) to purloin, to rob, to steal, to filch, to swipe
- De dief benam hem zijn portemonnee.
- The thief stole his wallet.
Conjugation
| Conjugation of benemen (strong class 4, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benemen | |||
| past singular | benam | |||
| past participle | benomen | |||
| infinitive | benemen | |||
| gerund | benemen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beneem | benam | ||
| 2nd person sing. (jij) | beneemt, beneem2 | benam | ||
| 2nd person sing. (u) | beneemt | benam | ||
| 2nd person sing. (gij) | beneemt | benaamt | ||
| 3rd person singular | beneemt | benam | ||
| plural | benemen | benamen | ||
| subjunctive sing.1 | beneme | bename | ||
| subjunctive plur.1 | benemen | benamen | ||
| imperative sing. | beneem | |||
| imperative plur.1 | beneemt | |||
| participles | benemend | benomen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Descendants
- Afrikaans: beneem
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch bineman, from Proto-Germanic *binemaną. Equivalent to be- + nēmen.
Verb
benēmen
Inflection
| infinitive | base form | benēmen | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| genitive | benēmens | ||||||
| dative | benēmene | ||||||
| indicative | subjunctive | ||||||
| present | past | present | past | ||||
| 1st person singular | benēme | benam | benēme | benâme | |||
| 2nd person singular | benēems, benēmes | benâems, benâmes | benēems, benēmes | benâmes | |||
| 3rd person singular | benēemt, benēmet | benam | benēme | benâme | |||
| 1st person plural | benēmen | benâmen | benēmen | benâmen | |||
| 2nd person plural | benēemt, benēmet | benâemt, benâmet | benēemt, benēmet | benâmet | |||
| 3rd person plural | benēmen | benâmen | benēmen | benâmen | |||
| imperative | |||||||
| singular | benem, benēem, benēme | ||||||
| plural | benēemt, benēmet | ||||||
| present | past | ||||||
| participle | benēmende | benōmen | |||||
Descendants
Further reading
- “benemen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “benemen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN