benignitas
Latin
Etymology
From benignus (“benevolent”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bɛˈnɪŋ.nɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [beˈniɲ.ɲi.t̪as]
Noun
benignitās f (genitive benignitātis); third declension
- kindness, benevolence, friendliness, courtesy
- Synonyms: indulgentia, pietās, beneficium, cōmitās, venia, benevolentia
- liberality, bounty, favor
- Synonym: benevolentia
- lenity, mercy
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | benignitās | benignitātēs |
| genitive | benignitātis | benignitātum |
| dative | benignitātī | benignitātibus |
| accusative | benignitātem | benignitātēs |
| ablative | benignitāte | benignitātibus |
| vocative | benignitās | benignitātēs |
Related terms
- benignē
- benigniter
- benignor
- benignus
Descendants
- → English: benignity
- French: bénignité
- Italian: benignità
- Portuguese: benignidade
- Romanian: benignitate
- Spanish: benignidad
References
- “benignitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “benignitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- benignitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “benignitas”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers