beruiken
Dutch
Etymology
From be- + ruiken (“to smell”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbəˈrœy̯.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧rui‧ken
- Rhymes: -œy̯kən
Verb
beruiken
Conjugation
| Conjugation of beruiken (strong class 2b, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beruiken | |||
| past singular | berook | |||
| past participle | beroken | |||
| infinitive | beruiken | |||
| gerund | beruiken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beruik | berook | ||
| 2nd person sing. (jij) | beruikt, beruik2 | berook | ||
| 2nd person sing. (u) | beruikt | berook | ||
| 2nd person sing. (gij) | beruikt | berookt | ||
| 3rd person singular | beruikt | berook | ||
| plural | beruiken | beroken | ||
| subjunctive sing.1 | beruike | beroke | ||
| subjunctive plur.1 | beruiken | beroken | ||
| imperative sing. | beruik | |||
| imperative plur.1 | beruikt | |||
| participles | beruikend | beroken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||