beschadigen

See also: beschädigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beschadigen, replacing older beschaden. Equivalent to schade +‎ be- -igen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈsxaːdəɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧scha‧di‧gen

Verb

beschadigen

  1. (transitive) to damage

Conjugation

Conjugation of beschadigen (weak, prefixed)
infinitive beschadigen
past singular beschadigde
past participle beschadigd
infinitive beschadigen
gerund beschadigen n
present tense past tense
1st person singular beschadig beschadigde
2nd person sing. (jij) beschadigt, beschadig2 beschadigde
2nd person sing. (u) beschadigt beschadigde
2nd person sing. (gij) beschadigt beschadigde
3rd person singular beschadigt beschadigde
plural beschadigen beschadigden
subjunctive sing.1 beschadige beschadigde
subjunctive plur.1 beschadigen beschadigden
imperative sing. beschadig
imperative plur.1 beschadigt
participles beschadigend beschadigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.