bevara
Swedish
Etymology
From Old Swedish bevara, from Middle Low German bewaren, from Proto-Germanic *biwarōną from *bi- + *warōną. Equivalent to be- + vara (“to last”). Cognate with English beware, Danish bevare, Norwegian Bokmål bevare, Norwegian Nynorsk bevare, bevara, Dutch bewaren and German bewahren. Displaced native gömma in this sense.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
bevara (present bevarar, preterite bevarade, supine bevarat, imperative bevara)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevara | bevaras | ||
| supine | bevarat | bevarats | ||
| imperative | bevara | — | ||
| imper. plural1 | bevaren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | bevarar | bevarade | bevaras | bevarades |
| ind. plural1 | bevara | bevarade | bevaras | bevarades |
| subjunctive2 | bevare | bevarade | bevares | bevarades |
| present participle | bevarande | |||
| past participle | bevarad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.