bevrachten

Dutch

Etymology

Compound of vracht +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈvrɑx.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧vrach‧ten
  • Rhymes: -ɑxtən

Verb

bevrachten

  1. (transitive) to load, to burden

Conjugation

Conjugation of bevrachten (weak, prefixed)
infinitive bevrachten
past singular bevrachtte
past participle bevracht
infinitive bevrachten
gerund bevrachten n
present tense past tense
1st person singular bevracht bevrachtte
2nd person sing. (jij) bevracht bevrachtte
2nd person sing. (u) bevracht bevrachtte
2nd person sing. (gij) bevracht bevrachtte
3rd person singular bevracht bevrachtte
plural bevrachten bevrachtten
subjunctive sing.1 bevrachte bevrachtte
subjunctive plur.1 bevrachten bevrachtten
imperative sing. bevracht
imperative plur.1 bevracht
participles bevrachtend bevracht
1) Archaic.

Derived terms

  • bevrachtbrief
  • bevrachter
  • bevrachting
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.