bezkońcówkowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ końcówkowy. First attested in 1905.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bɛs.kɔɲ.t͡sufˈkɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: bez‧koń‧ców‧ko‧wy

Adjective

bezkońcówkowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (linguistic morphology) suffixless
    Synonyms: bezprzyrostkowy, bezsufiksalny

Declension

Declension of bezkońcówkowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bezkońcówkowy bezkońcówkowa bezkońcówkowe bezkońcówkowi bezkońcówkowe
genitive bezkońcówkowego bezkońcówkowej bezkońcówkowego bezkońcówkowych
dative bezkońcówkowemu bezkońcówkowej bezkońcówkowemu bezkońcówkowym
accusative bezkońcówkowego bezkońcówkowy bezkońcówkową bezkońcówkowe bezkońcówkowych bezkońcówkowe
instrumental bezkońcówkowym bezkońcówkową bezkońcówkowym bezkońcówkowymi
locative bezkońcówkowym bezkońcówkowej bezkońcówkowym bezkońcówkowych
noun

References

  1. ^ bezkońcówkowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.