biðill

Icelandic

Etymology

From Old Norse biðill (suitor, wooer). biðja +‎ -ill.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪːðɪtl/
  • Rhymes: -ɪːðɪtl

Noun

biðill m (genitive singular biðils, nominative plural biðlar)

  1. suitor, wooer

Declension

Declension of biðill (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative biðill biðillinn biðlar biðlarnir
accusative biðil biðilinn biðla biðlana
dative biðli biðlinum biðlum biðlunum
genitive biðils biðilsins biðla biðlanna