biðja

See also: bidja

Faroese

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Icelandic biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bede, bead.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpiːja/
    Rhymes: -iːja

Verb

biðja (third person singular past indicative bað, third person plural past indicative bóðu, supine biðið)

  1. to ask, to request, to beg
  2. to wish (e.g. góðan dag - good day)
  3. to pray to God (Gud)
    biðja Faðir vársay the Lord's prayer

Conjugation

Conjugation of (group v-66)
infinitive
supine biðið
present past
first singular biðji bað
second singular biður baðst
third singular biður bað
plural biðja bóðu
participle (a27)1 biðjandi biðin
imperative
singular bið!
plural biðjið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Faroese biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bid.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪðja/
    Rhymes: -ɪðja

Verb

biðja (strong verb, third-person singular past indicative bað, third-person plural past indicative báðu, supine beðið)

  1. to ask, to request [with accusative ‘someone’ (optionally) and genitive ‘for something or some action’]
    Synonym: beiðast
    Ég bað þig nú bara um greiða.
    I just asked you a favor.
  2. (intransitive) to pray
    Ég bið til Guðs.
    I pray to God.

Conjugation

biðja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur biðja
supine sagnbót beðið
present participle
biðjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég bið bað biðji bæði
þú biður baðst biðjir bæðir
hann, hún, það biður bað biðji bæði
plural við biðjum báðum biðjum bæðum
þið biðjið báðuð biðjið bæðuð
þeir, þær, þau biðja báðu biðji bæðu
imperative boðháttur
singular þú bið (þú), biddu
plural þið biðjið (þið), biðjiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
biðjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur biðjast
supine sagnbót beðist
present participle
biðjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég biðst baðst biðjist bæðist
þú biðst baðst biðjist bæðist
hann, hún, það biðst baðst biðjist bæðist
plural við biðjumst báðumst biðjumst bæðumst
þið biðjist báðust biðjist bæðust
þeir, þær, þau biðjast báðust biðjist bæðust
imperative boðháttur
singular þú biðst (þú), biðstu
plural þið biðjist (þið), biðjisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
beðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
beðinn beðin beðið beðnir beðnar beðin
accusative
(þolfall)
beðinn beðna beðið beðna beðnar beðin
dative
(þágufall)
beðnum beðinni beðnu beðnum beðnum beðnum
genitive
(eignarfall)
beðins beðinnar beðins beðinna beðinna beðinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
beðni beðna beðna beðnu beðnu beðnu
accusative
(þolfall)
beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu
dative
(þágufall)
beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu
genitive
(eignarfall)
beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu

Derived terms

Old Norse

Alternative forms

Runic
  • ᛒᛁᚦᛁᛅ (biþia)infinitive
  • ᛒᛅᚦ (baþ)first/third singular past indicative

Etymology

From Proto-Germanic *bidjaną (to ask for, request). Cognate with Old English biddan, Old Frisian bidda, Old Saxon biddian, Old High German bitten, Gothic 𐌱𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 (bidjan). Ultimately from Proto-Indo-European *gʷʰedʰ- (to request, pray, ask for).

Pronunciation

  • (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈbiðjɑ/

Verb

biðja (singular past indicative bað, plural past indicative báðu, past participle beðinn)

  1. to ask, beg, request
    • Vǫluspá, verse 1, lines 1-2, in 1860, T. Möbius, Edda Sæmundar hins fróða: mit einem Anhang zum Theil bisher ungedruckter Gedichte. Leipzig, page 1:
      Hljóðs bið ek allar / helgar kindir, []
      For silence I ask / all holy kindreds []
  2. to pray
    • Saga Ólafs konúngs Tryggvasonar 279, in 1827, S. Egilsson, Þ. Guðmundsson, Fornmanna sögur, Volume III. Copenhagen, page 48:
      [] hann vakti laungum um nóttum ok bað til guðs góðgjarnliga fur vinum. []
      [] many times he rose in the night and prayed to the merciful God for [his] friends. []

Conjugation

Conjugation of biðja — active (strong class 5 j-present)
infinitive biðja
present participle biðjandi
past participle beðinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular bið bað biðja bæða
2nd person singular biðr bazt biðir bæðir
3rd person singular biðr bað biði bæði
1st person plural biðjum báðum biðim bæðim
2nd person plural biðið báðuð biðið bæðið
3rd person plural biðja báðu biði bæði
imperative present
2nd person singular bið
1st person plural biðjum
2nd person plural biðið
Conjugation of biðja — mediopassive (strong class 5 j-present)
infinitive biðjask
present participle biðjandisk
past participle beðizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular biðjumk báðumk biðjumk bæðumk
2nd person singular bizk bazk biðisk bæðisk
3rd person singular bizk bazk biðisk bæðisk
1st person plural biðjumsk báðumsk biðimsk bæðimsk
2nd person plural biðizk báðuzk biðizk bæðizk
3rd person plural biðjask báðusk biðisk bæðisk
imperative present
2nd person singular bizk
1st person plural biðjumsk
2nd person plural biðizk

Derived terms

  • beðinn (asked, requested)
  • biðja konu (to ask in marriage)
  • biðjask fyrir (to say one's prayers)
  • biðjask undan (to excuse oneself)

Descendants

  • Icelandic: biðja
  • Faroese: biðja
  • Norwegian Nynorsk: bidja, beda, be
  • Old Swedish: biþia, bedhia
  • Danish: bede

Further reading

  • Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “biðja”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press, page 62
  • Zoëga, Geir T. (1910) “biðja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 51; also available at the Internet Archive