biþia

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną.

Verb

biþia

  1. to request, to ask for
  2. to pray

Conjugation

Conjugation of biþia (strong)
present past
infinitive biþia
participle biþiandi, biþiande biþin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk biþer biþi, biþe baþ bāþi, bāþe
þū biþer biþi, biþe biþ bast bāþi, bāþe
han biþer biþi, biþe baþ bāþi, bāþe
vīr biþium, biþiom biþium, biþiom biþium, biþiom bāþum, bāþom bāþum, bāþom
īr biþin biþin biþin bāþin bāþin
þēr biþia biþin bāþu, bāþo bāþin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk biþs biþis, biþes baþs bāþis, bāþes
þū biþs biþis, biþes basts bāþis, bāþes
han biþs biþis, biþes baþs bāþis, bāþes
vīr biþiums, -oms biþiums, biþioms bāþums, bāþoms bāþums, bāþoms
īr biþins biþins bāþins bāþins
þēr biþias biþins bāþus, bāþos bāþins

Descendants

  • Swedish: bedja, be