bibliograf

Danish

Etymology

Likely Borrowed from French bibliographe.

Noun

bibliograf c (singular definite bibliografen, plural indefinite bibliografer)

  1. bibliographer

Declension

Declension of bibliograf
common
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bibliograf bibliografen bibliografer bibliograferne
genitive bibliografs bibliografens bibliografers bibliografernes

Polish

Etymology

Back-formation from bibliografia. First attested in 1801.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /biˈbljɔ.ɡraf/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɡraf
  • Syllabification: bi‧blio‧graf

Noun

bibliograf m pers (female equivalent bibliografka)

  1. bibliographer

Declension

References

  1. ^ Władysław Knapiński (326) Materiały, notatki i wycinki z gazet ks. Władysława Knapińskiego, dotyczące zakonów w Polsce i za granicą, zbierane do prac autorskich i redakcyjnych[1], page 1801
  2. ^ bibliograf in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • bibliograf in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bibliograf in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

Borrowed from French bibliographe. By surface analysis, biblio- +‎ -graf.

Noun

bibliograf m (plural bibliografi)

  1. bibliographer

Declension

Declension of bibliograf
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative bibliograf bibliograful bibliografi bibliografii
genitive-dative bibliograf bibliografului bibliografi bibliografilor
vocative bibliografule bibliografilor

Volapük

Noun

bibliograf (nominative plural bibliografs)

  1. bibliography

Declension

Declension of bibliograf
singular plural
nominative bibliograf bibliografs
genitive bibliografa bibliografas
dative bibliografe bibliografes
accusative bibliografi bibliografis
vocative 1 o bibliograf! o bibliografs!
predicative 2 bibliografu bibliografus

1 status as a case is disputed
2 in later, non-classical Volapük only

Derived terms

  • bibliografan
  • bibliografik