bibringa
Swedish
Etymology
Calque of German beibringen, equivalent to bi- + bringa. Cognate of Dutch bijbrengen, Danish bibringe.
Verb
bibringa (present bibringar, preterite bibringade, supine bibringat, imperative bibringa)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bibringa | bibringas | ||
| supine | bibringat | bibringats | ||
| imperative | bibringa | — | ||
| imper. plural1 | bibringen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | bibringar | bibringade | bibringas | bibringades |
| ind. plural1 | bibringa | bibringade | bibringas | bibringades |
| subjunctive2 | bibringe | bibringade | bibringes | bibringades |
| present participle | bibringande | |||
| past participle | bibringad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.