biczownik

Polish

Etymology

From biczować +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /biˈt͡ʂɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: bi‧czow‧nik

Noun

biczownik m pers

  1. (religion) flagellant, flagellator
    Synonym: flagelant

Declension

Declension of biczownik
singular plural
nominative biczownik biczownicy/biczowniki (deprecative)
genitive biczownika biczowników
dative biczownikowi biczownikom
accusative biczownika biczowników
instrumental biczownikiem biczownikami
locative biczowniku biczownikach
vocative biczowniku biczownicy

Derived terms

adjective
adjective
nouns
verbs

Further reading

  • biczownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • biczownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.