bijhelpen

Dutch

Etymology

A compound of bij +‎ helpen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbɛi̯ˌɦɛl.pən/
  • Hyphenation: bij‧hel‧pen

Verb

bijhelpen

  1. (transitive) to help resuscitate, to help bring around

Conjugation

Conjugation of bijhelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive bijhelpen
past singular hielp bij
past participle bijgeholpen
infinitive bijhelpen
gerund bijhelpen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular help bij hielp bij bijhelp bijhielp
2nd person sing. (jij) helpt bij, help bij2 hielp bij bijhelpt bijhielp
2nd person sing. (u) helpt bij hielp bij bijhelpt bijhielp
2nd person sing. (gij) helpt bij hielpt bij bijhelpt bijhielpt
3rd person singular helpt bij hielp bij bijhelpt bijhielp
plural helpen bij hielpen bij bijhelpen bijhielpen
subjunctive sing.1 helpe bij hielpe bij bijhelpe bijhielpe
subjunctive plur.1 helpen bij hielpen bij bijhelpen bijhielpen
imperative sing. help bij
imperative plur.1 helpt bij
participles bijhelpend bijgeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.