birgja

Icelandic

Etymology

From Old Norse birgja, from Old Norse birgr (well-furnished).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪrca/
    Rhymes: -ɪrca
    Homophone: byrgja

Verb

birgja (weak verb, third-person singular past indicative birgði, supine birgt)

  1. to supply
    Synonym: útvega

Conjugation

birgja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur birgja
supine sagnbót birgt
present participle
birgjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég birgi birgði birgi birgði
þú birgir birgðir birgir birgðir
hann, hún, það birgir birgði birgi birgði
plural við birgjum birgðum birgjum birgðum
þið birgið birgðuð birgið birgðuð
þeir, þær, þau birgja birgðu birgi birgðu
imperative boðháttur
singular þú birg (þú), birgðu
plural þið birgið (þið), birgiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
birgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
birgður birgð birgt birgðir birgðar birgð
accusative
(þolfall)
birgðan birgða birgt birgða birgðar birgð
dative
(þágufall)
birgðum birgðri birgðu birgðum birgðum birgðum
genitive
(eignarfall)
birgðs birgðrar birgðs birgðra birgðra birgðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
birgði birgða birgða birgðu birgðu birgðu
accusative
(þolfall)
birgða birgðu birgða birgðu birgðu birgðu
dative
(þágufall)
birgða birgðu birgða birgðu birgðu birgðu
genitive
(eignarfall)
birgða birgðu birgða birgðu birgðu birgðu

Derived terms

  • birgja upp (provide, supply)
  • birgja sig upp af einhverju (to stock up on something)
  • birgir

References

  1. ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN, page 56 (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

birgja

  1. (ditransitive) to furnish, supply

Conjugation

Conjugation of birgja — active (weak class 1)
infinitive birgja
present participle birgjandi
past participle birgðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular birgi birgða birgja birgða
2nd person singular birgir birgðir birgir birgðir
3rd person singular birgir birgði birgi birgði
1st person plural birgjum birgðum birgim birgðim
2nd person plural birgið birgðuð birgið birgðið
3rd person plural birgja birgðu birgi birgði
imperative present
2nd person singular birg, birgi
1st person plural birgjum
2nd person plural birgið
Conjugation of birgja — mediopassive (weak class 1)
infinitive birgjask
present participle birgjandisk
past participle birgzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular birgjumk birgðumk birgjumk birgðumk
2nd person singular birgisk birgðisk birgisk birgðisk
3rd person singular birgisk birgðisk birgisk birgðisk
1st person plural birgjumsk birgðumsk birgimsk birgðimsk
2nd person plural birgizk birgðuzk birgizk birgðizk
3rd person plural birgjask birgðusk birgisk birgðisk
imperative present
2nd person singular birgsk, birgisk
1st person plural birgjumsk
2nd person plural birgizk

Descendants

  • Icelandic: birgja

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “birgja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Anagrams

  • bjargi