byrgja

Icelandic

Etymology

From Old Norse byrgja, from Proto-Germanic *burgijaną. Cognate with English bury.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪrca/
  • Rhymes: -ɪrca
  • Homophone: birgja

Verb

byrgja (weak verb, third-person singular past indicative byrgði, supine byrgt)

  1. to cover (a window or doorway), to shut [with accusative]
  2. to hold in (an emotion or feeling) [with accusative]
  3. to obstruct, to hinder [with accusative]

Conjugation

byrgja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur byrgja
supine sagnbót byrgt
present participle
byrgjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég byrgi byrgði byrgi byrgði
þú byrgir byrgðir byrgir byrgðir
hann, hún, það byrgir byrgði byrgi byrgði
plural við byrgjum byrgðum byrgjum byrgðum
þið byrgið byrgðuð byrgið byrgðuð
þeir, þær, þau byrgja byrgðu byrgi byrgðu
imperative boðháttur
singular þú byrg (þú), byrgðu
plural þið byrgið (þið), byrgiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
byrgjast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að byrgjast
supine sagnbót byrgst
present participle
byrgjandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég byrgist byrgðist byrgist byrgðist
þú byrgist byrgðist byrgist byrgðist
hann, hún, það byrgist byrgðist byrgist byrgðist
plural við byrgjumst byrgðumst byrgjumst byrgðumst
þið byrgist byrgðust byrgist byrgðust
þeir, þær, þau byrgjast byrgðust byrgist byrgðust
imperative boðháttur
singular þú byrgst (þú), byrgstu
plural þið byrgist (þið), byrgisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
byrgður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
byrgður byrgð byrgt byrgðir byrgðar byrgð
accusative
(þolfall)
byrgðan byrgða byrgt byrgða byrgðar byrgð
dative
(þágufall)
byrgðum byrgðri byrgðu byrgðum byrgðum byrgðum
genitive
(eignarfall)
byrgðs byrgðrar byrgðs byrgðra byrgðra byrgðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
byrgði byrgða byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
accusative
(þolfall)
byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
dative
(þágufall)
byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu
genitive
(eignarfall)
byrgða byrgðu byrgða byrgðu byrgðu byrgðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *burgijaną (to hide, keep safe).

Verb

byrgja (singular past indicative byrgði, plural past indicative byrgðu, past participle byrgðr)

  1. to close, shut [with accusative]
    1. (figurative) to outwit

Conjugation

Conjugation of byrgja — active (weak class 1)
infinitive byrgja
present participle byrgjandi
past participle byrgðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular byrgi byrgða byrgja byrgða
2nd person singular byrgir byrgðir byrgir byrgðir
3rd person singular byrgir byrgði byrgi byrgði
1st person plural byrgjum byrgðum byrgim byrgðim
2nd person plural byrgið byrgðuð byrgið byrgðið
3rd person plural byrgja byrgðu byrgi byrgði
imperative present
2nd person singular byrg, byrgi
1st person plural byrgjum
2nd person plural byrgið
Conjugation of byrgja — mediopassive (weak class 1)
infinitive byrgjask
present participle byrgjandisk
past participle byrgzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular byrgjumk byrgðumk byrgjumk byrgðumk
2nd person singular byrgisk byrgðisk byrgisk byrgðisk
3rd person singular byrgisk byrgðisk byrgisk byrgðisk
1st person plural byrgjumsk byrgðumsk byrgimsk byrgðimsk
2nd person plural byrgizk byrgðuzk byrgizk byrgðizk
3rd person plural byrgjask byrgðusk byrgisk byrgðisk
imperative present
2nd person singular byrgsk, byrgisk
1st person plural byrgjumsk
2nd person plural byrgizk

Derived terms

  • byrgi n (enclosure, fence)
  • byrging f (enclosure, fence)

Descendants

  • Icelandic: byrgja

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “byrgja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive