blauwbekken

Dutch

Etymology

From blauw (“blue”) +‎ bek (“mouth, snout, beak”) +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

blauwbekken

  1. (intransitive, informal, said of humans or other animals) to freeze, become stiff with cold
    Synonyms: verkleumen, vernikkelen, koukleumen

Conjugation

Conjugation of blauwbekken (weak)
infinitive blauwbekken
past singular blauwbekte
past participle geblauwbekt
infinitive blauwbekken
gerund blauwbekken n
present tense past tense
1st person singular blauwbek blauwbekte
2nd person sing. (jij) blauwbekt, blauwbek2 blauwbekte
2nd person sing. (u) blauwbekt blauwbekte
2nd person sing. (gij) blauwbekt blauwbekte
3rd person singular blauwbekt blauwbekte
plural blauwbekken blauwbekten
subjunctive sing.1 blauwbekke blauwbekte
subjunctive plur.1 blauwbekken blauwbekten
imperative sing. blauwbek
imperative plur.1 blauwbekt
participles blauwbekkend geblauwbekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.