blauw

• blouw (misspelling)
• blaauw (before 1864)

From Middle Dutch blau, blauwe, from Old Dutch *blāo, from Proto-West Germanic *blāu, from Proto-Germanic *blēwaz. Doublet of bleu.

• IPA^(key): /blɑu̯/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blauw
• Rhymes: -ɑu̯
• Homophone: Blauw

blauw (comparative blauwer, superlative blauwst)

1. blue

   De lucht is vandaag zo blauw en helder. ― The sky is so blue and clear today.

   Ze droeg een blauw jurkje op het feest. ― She wore a blue dress to the party.

2. visibly bruised

   blauw oog ― black eye

   blauwe plek ― visible bruise

   bont en blauw ― battered and bruised, black and blue

3. (ecology) pertaining to aquatic nature

   Coordinate terms: groen, groenblauw

4. (slang) drunk

blauw n (plural blauwen, diminutive blauwtje n)

1. the colour blue
2. police (especially in the phrase: blauw op straat (“police on the street”))

• Afrikaans: blou
• Berbice Creole Dutch: blau
• Jersey Dutch: blāu
• Negerhollands: blauw, blou, blau
• Petjo: blaoe, blauw, blauwe
• → Lokono: barautho
• → Caribbean Hindustani: bláu
• → Indonesian: belau
• → Papiamentu: blou, blaauw
• → Sranan Tongo: blaw
  • Aukan: baaw
  • → Caribbean Javanese: blau
  • → Saramaccan: baáu
• → Warao: hebulau, jeburau

blauw (strong nominative masculine singular blauwer, comparative blauwer, superlative am blauwesten or am blauwsten)

1. obsolete spelling of blau