boekhouden

Dutch

Etymology

From boek +‎ houden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbukˌɦɑu̯.də(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: boek‧hou‧den

Verb

boekhouden

  1. (intransitive) to keep financial accounts

Conjugation

Conjugation of boekhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive boekhouden
past singular hield boek
past participle boekgehouden
infinitive boekhouden
gerund boekhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou boek, houd boek hield boek boekhou, boekhoud boekhield
2nd person sing. (jij) houdt boek, hou boek2, houd boek2 hield boek boekhoudt boekhield
2nd person sing. (u) houdt boek hield boek boekhoudt boekhield
2nd person sing. (gij) houdt boek hieldt boek boekhoudt boekhieldt
3rd person singular houdt boek hield boek boekhoudt boekhield
plural houden boek hielden boek boekhouden boekhielden
subjunctive sing.1 houde boek hielde boek boekhoude boekhielde
subjunctive plur.1 houden boek hielden boek boekhouden boekhielden
imperative sing. hou boek, houd boek
imperative plur.1 houdt boek
participles boekhoudend boekgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.