bordai
French
Verb
bordai
- first-person singular past historic of border
Anagrams
Hungarian
Etymology
borda (“rib”) + -i (adjective-forming suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbordɒji]
- Hyphenation: bor‧dai
- Rhymes: -ji
Adjective
bordai (not comparable)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bordai | bordaiak |
| accusative | bordait | bordaiakat |
| dative | bordainak | bordaiaknak |
| instrumental | bordaival | bordaiakkal |
| causal-final | bordaiért | bordaiakért |
| translative | bordaivá | bordaiakká |
| terminative | bordaiig | bordaiakig |
| essive-formal | bordaiként | bordaiakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | bordaiban | bordaiakban |
| superessive | bordain | bordaiakon |
| adessive | bordainál | bordaiaknál |
| illative | bordaiba | bordaiakba |
| sublative | bordaira | bordaiakra |
| allative | bordaihoz | bordaiakhoz |
| elative | bordaiból | bordaiakból |
| delative | bordairól | bordaiakról |
| ablative | bordaitól | bordaiaktól |
| non-attributive possessive – singular |
bordaié | bordaiaké |
| non-attributive possessive – plural |
bordaiéi | bordaiakéi |
Italian
Verb
bordai
- first-person singular past historic of bordare
Anagrams
Portuguese
Verb
bordai
- second-person plural imperative of bordar