boyun

Azerbaijani

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *bōń.

Pronunciation

  • IPA(key): [boˈjun]
  • Hyphenation: bo‧yun
  • Audio:(file)

Noun

boyun (definite accusative boynu, plural boyunlar)

  1. (anatomy) neck
  2. collar

Usage notes

This noun is one of several Azerbaijani nouns which lose their last vowel in the accusative, genitive and dative singular, and in the singular possessive forms (see more Azerbaijani nouns which lose their last vowel).

Declension

Declension of boyun
singular plural
nominative boyunboyunlar
definite accusative boynuboyunları
dative boynaboyunlara
locative boyundaboyunlarda
ablative boyundanboyunlardan
definite genitive boynunboyunların
Possessive forms of boyun
nominative
singular plural
mənim (“my”) boynum boyunlarım
sənin (“your”) boynun boyunların
onun (“his/her/its”) boynu boyunları
bizim (“our”) boynumuz boyunlarımız
sizin (“your”) boynunuz boyunlarınız
onların (“their”) boynu or boyunları boyunları
accusative
singular plural
mənim (“my”) boynumu boyunlarımı
sənin (“your”) boynunu boyunlarını
onun (“his/her/its”) boynunu boyunlarını
bizim (“our”) boynumuzu boyunlarımızı
sizin (“your”) boynunuzu boyunlarınızı
onların (“their”) boynunu or boyunlarını boyunlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) boynuma boyunlarıma
sənin (“your”) boynuna boyunlarına
onun (“his/her/its”) boynuna boyunlarına
bizim (“our”) boynumuza boyunlarımıza
sizin (“your”) boynunuza boyunlarınıza
onların (“their”) boynuna or boyunlarına boyunlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) boynumda boyunlarımda
sənin (“your”) boynunda boyunlarında
onun (“his/her/its”) boynunda boyunlarında
bizim (“our”) boynumuzda boyunlarımızda
sizin (“your”) boynunuzda boyunlarınızda
onların (“their”) boynunda or boyunlarında boyunlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) boynumdan boyunlarımdan
sənin (“your”) boynundan boyunlarından
onun (“his/her/its”) boynundan boyunlarından
bizim (“our”) boynumuzdan boyunlarımızdan
sizin (“your”) boynunuzdan boyunlarınızdan
onların (“their”) boynundan or boyunlarından boyunlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) boynumun boyunlarımın
sənin (“your”) boynunun boyunlarının
onun (“his/her/its”) boynunun boyunlarının
bizim (“our”) boynumuzun boyunlarımızın
sizin (“your”) boynunuzun boyunlarınızın
onların (“their”) boynunun or boyunlarının boyunlarının

Derived terms

Further reading

  • “boyun” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *bōń. Cognate to Kumyk боюн (boyun), etc.

Noun

boyun

  1. neck

References

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *bōń. Cognate to Southern Altai мойын (moyïn), Turkish boyun, etc.

Noun

boyun (3rd person possessive boynı, plural boyunlar)

  1. neck

References

  • Potanin, G.N. (1893) “boyun”, in Тангутско-Тибетская окраина Китая и Центральная Монголия (in Russian), page 431
  • Poppe, Nicholas (1953). Remarks on The Salar Language. Harvard Journal of Asiatic Studies, 16(3/4), 438–477. [1]
  • Tenishev, Edhem (1976) “boyun”, in Stroj salárskovo jazyká [Grammar of Salar], Moscow, page 452
  • 林莲云 [Lin Lianyun] (1985) “bojin”, in 撒拉语简志 [A Brief History of Salar]‎[2], Beijing: 民族出版社: 琴書店, →OCLC, page 124
  • Ma, Chengjun, Han, Lianye, Ma, Weisheng (December 2010) “boyun”, in 米娜瓦尔 艾比布拉 (Minavar Abibra), editor, 撒维汉词典 (Sāwéihàncídiǎn) [Salar-Uyghur-Chinese dictionary] (in Chinese), 1st edition, Beijing, →ISBN, page 50
  • 马伟 (Ma Wei), 朝克 (Chao Ke) (2016) “boynï”, in 濒危语言——撒拉语研究 [Endangered Languages ​​- Salar Language Studies], 青海 (Qinghai): 国家社会科学基金项目 (National Social Science Foundation Project), page 268

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish بویون (boyun, “neck”), from Proto-Turkic *bōń (“neck”).

Pronunciation

  • IPA(key): /boˈ.jun/
  • Hyphenation: bo‧yun
  • Audio:(file)

Noun

boyun (definite accusative boynu, plural boyunlar)

  1. neck

Declension

Declension of boyun
singular plural
nominative boyun boyunlar
definite accusative boynu boyunları
dative boyna boyunlara
locative boyunda boyunlarda
ablative boyundan boyunlardan
genitive boynun boyunların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular boynum boyunlarım
2nd singular boynun boyunların
3rd singular boynu boyunları
1st plural boynumuz boyunlarımız
2nd plural boynunuz boyunlarınız
3rd plural boyunları boyunları
definite accusative
singular plural
1st singular boynumu boyunlarımı
2nd singular boynunu boyunlarını
3rd singular boynunu boyunlarını
1st plural boynumuzu boyunlarımızı
2nd plural boynunuzu boyunlarınızı
3rd plural boyunlarını boyunlarını
dative
singular plural
1st singular boynuma boyunlarıma
2nd singular boynuna boyunlarına
3rd singular boynuna boyunlarına
1st plural boynumuza boyunlarımıza
2nd plural boynunuza boyunlarınıza
3rd plural boyunlarına boyunlarına
locative
singular plural
1st singular boynumda boyunlarımda
2nd singular boynunda boyunlarında
3rd singular boynunda boyunlarında
1st plural boynumuzda boyunlarımızda
2nd plural boynunuzda boyunlarınızda
3rd plural boyunlarında boyunlarında
ablative
singular plural
1st singular boynumdan boyunlarımdan
2nd singular boynundan boyunlarından
3rd singular boynundan boyunlarından
1st plural boynumuzdan boyunlarımızdan
2nd plural boynunuzdan boyunlarınızdan
3rd plural boyunlarından boyunlarından
genitive
singular plural
1st singular boynumun boyunlarımın
2nd singular boynunun boyunlarının
3rd singular boynunun boyunlarının
1st plural boynumuzun boyunlarımızın
2nd plural boynunuzun boyunlarınızın
3rd plural boyunlarının boyunlarının

Derived terms

  • boyunlu
  • boyunluk
  • boyunsuz

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.