brinca
See also: brincá
Asturian
Verb
brinca
- inflection of brincar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Galician
Etymology
From brinco (“ring, earring”), probably from Latin vinculum.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈbɾiŋkɐ]
Noun
brinca f (plural brincas)
Related terms
Verb
brinca
- inflection of brincar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “brinca”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “brinca”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “brinca”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Portuguese
Verb
brinca
- inflection of brincar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɾinka/ [ˈbɾĩŋ.ka]
- Rhymes: -inka
- Syllabification: brin‧ca
Verb
brinca
- inflection of brincar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative