brinna
Old Swedish
Etymology
From Old Norse brenna, from Proto-Germanic *brinnaną.
Verb
brinna
- to burn, be on fire
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | brinna | — | ||||
| participle | brinnandi, brinnande | brunnin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | brinder | brinni, brinne | — | bran | brunni, brunne | |
| þū | brinder | brinni, brinne | brin | brant | brunni, brunne | |
| han | brinder | brinni, brinne | — | bran | brunni, brunne | |
| vīr | brinnum, brinnom | brinnum, brinnom | brinnum, brinnom | brunnum, brunnom | brunnum, brunnom | |
| īr | brinnin | brinnin | brinnin | brunnin | brunnin | |
| þēr | brinna | brinnin | — | brunnu, brunno | brunnin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: brinna
Swedish
Etymology
From Old Swedish brinna, from Proto-Germanic *brinnaną.
Pronunciation
- IPA(key): /²brɪnːa/
Audio: (file) - Rhymes: -²ɪnːa
Verb
brinna (present brinner, preterite brann, supine brunnit, imperative brinn)
- (intransitive) to burn, to be on fire
- Om man tänder eld på något börjar det brinna
- If you light something on fire, it starts to burn
- Det brinner! Ring brandkåren.
- There is a fire [It is burning]! Call the fire department.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | brinna | — | ||
| supine | brunnit | — | ||
| imperative | brinn | — | ||
| imper. plural1 | brinnen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | brinner | brann | — | — |
| ind. plural1 | brinna | brunno | — | — |
| subjunctive2 | brinne | brunne | — | — |
| present participle | brinnande | |||
| past participle | brunnen | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.