całostka
See also: całostką
Polish
Etymology
From całość + -ka.[1] First attested in 1842.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /t͡saˈwɔst.ka/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔstka
- Syllabification: ca‧łost‧ka
Noun
całostka f (related adjective całostkowy)
- separate whole; component (self-contained part of a larger whole that is perceived as a unit that is to some extent complete, finished, or independent)
- (philately) postal stationery (postal form used for correspondence with a ready-made indication of the shipping fee)
Declension
Declension of całostka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | całostka | całostki |
| genitive | całostki | całostek |
| dative | całostce | całostkom |
| accusative | całostkę | całostki |
| instrumental | całostką | całostkami |
| locative | całostce | całostkach |
| vocative | całostko | całostki |
References
- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “całostka”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Bronisław Trentowski (1842) Chowanna czyli System pedagogiki narodowej, jako umiejętności wychowania, nauki i oświaty, słowem wykształcenia naszej młodzieży (in Polish), volume 2 Posz. 2, page 505
Further reading
- całostka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- całostka in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “całostka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “całostka”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 254
- całostka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego