canalicius
Latin
Etymology
From canālis (“groove, channel”) + -icius, the first element from canna (“cane, reed”), from Ancient Greek κάννα (kánna, “reed”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.naːˈlɪ.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.naˈliː.t͡ʃi.us]
Adjective
canālicius (feminine canālicia, neuter canālicium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | canālicius | canālicia | canālicium | canāliciī | canāliciae | canālicia | |
| genitive | canāliciī | canāliciae | canāliciī | canāliciōrum | canāliciārum | canāliciōrum | |
| dative | canāliciō | canāliciae | canāliciō | canāliciīs | |||
| accusative | canālicium | canāliciam | canālicium | canāliciōs | canāliciās | canālicia | |
| ablative | canāliciō | canāliciā | canāliciō | canāliciīs | |||
| vocative | canālicie | canālicia | canālicium | canāliciī | canāliciae | canālicia | |
Synonyms
- (derived from shafts or pits): canāliēnsis
Related terms
References
- “canalicius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- canalicius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.