capitulare
See also: capitularé
Latin
Etymology
From capitulum (“small head”) + -āre (substantive of -āris (“-ary”, adjectival suffix)).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ka.pɪ.tʊˈɫaː.rɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ka.pi.t̪uˈlaː.re]
Noun
capitulāre n (genitive capitulāris); third declension
- head tax, poll tax
- Synonym: vectīgal
- Latin Inscriptions Orell..3345
Inflection
Third-declension noun (neuter, pure i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | capitulāre | capitulāria |
| genitive | capitulāris | capitulārium |
| dative | capitulārī | capitulāribus |
| accusative | capitulāre | capitulāria |
| ablative | capitulārī | capitulāribus |
| vocative | capitulāre | capitulāria |
Derived terms
- capitulāriī (plural noun)
Related terms
- capitulārium
- capitulārius
- capitulātim
- capitulātus
- caput
References
- “capitulare”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
Romanian
Alternative forms
- капитуларе (capitulare) — Moldovan Cyrillic spelling
Etymology
Noun
capitulare f (plural capitulări)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | capitulare | capitularea | capitulări | capitulările | |
| genitive-dative | capitulări | capitulării | capitulări | capitulărilor | |
| vocative | capitulare, capitulareo | capitulărilor | |||
Spanish
Verb
capitulare
- first/third-person singular future subjunctive of capitular