cavatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of cavō (“hollow out, excavate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kaˈwaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kaˈvaː.t̪us]
Participle
cavātus (feminine cavāta, neuter cavātum); first/second-declension participle
- hollowed out, excavated, hollow, having been hollowed out
- perforated, pierced, having been pierced
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cavātus | cavāta | cavātum | cavātī | cavātae | cavāta | |
| genitive | cavātī | cavātae | cavātī | cavātōrum | cavātārum | cavātōrum | |
| dative | cavātō | cavātae | cavātō | cavātīs | |||
| accusative | cavātum | cavātam | cavātum | cavātōs | cavātās | cavāta | |
| ablative | cavātō | cavātā | cavātō | cavātīs | |||
| vocative | cavāte | cavāta | cavātum | cavātī | cavātae | cavāta | |
Derived terms
- cavātiō
Descendants
References
- “cavatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cavatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cavatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.