ciontaigh

Irish

Etymology 1

From Middle Irish cintaigid. By surface analysis, cion +‎ -taigh.

Alternative forms

cionntaigh, cionntuigh, ciontuigh (obsolete)

Verb

ciontaigh (present analytic ciontaíonn, future analytic ciontóidh, verbal noun ciontú, past participle ciontaithe)

(intransitive) to transgress (commit an offense), sin, offend
(transitive) to accuse, incriminate
Synonyms: cuir i leith, ionchoirigh
(reflexive) to confess
Synonyms: admhaigh, déan faoistin
(transitive) to convict
Synonym: daor
to condemn, blame

Conjugation

conjugation of ciontaigh (second conjugation)

tense	singular			plural			relative	autonomous
verbal noun	ciontú
past participle	ciontaithe
tense	first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative
present	ciontaím	ciontaíonn tú; ciontaír^†	ciontaíonn sé, sí	ciontaímid; ciontaíonn muid	ciontaíonn sibh	ciontaíonn siad; ciontaíd^†	a chiontaíonn; a chiontaíos / a gciontaíonn*	ciontaítear
past	chiontaigh mé; chiontaíos	chiontaigh tú; chiontaís	chiontaigh sé, sí	chiontaíomar; chiontaigh muid	chiontaigh sibh; chiontaíobhair	chiontaigh siad; chiontaíodar	a chiontaigh / ar chiontaigh*	ciontaíodh
past habitual	chiontaínn / gciontaínn‡‡	chiontaíteá / gciontaíteá‡‡	chiontaíodh sé, sí / gciontaíodh sé, sí‡‡	chiontaímis; chiontaíodh muid / gciontaímis‡‡; gciontaíodh muid‡‡	chiontaíodh sibh / gciontaíodh sibh‡‡	chiontaídís; chiontaíodh siad / gciontaídís‡‡; gciontaíodh siad‡‡	a chiontaíodh / a gciontaíodh*	chiontaítí / gciontaítí‡‡
future	ciontóidh mé; ciontód; ciontóchaidh mé^†	ciontóidh tú; ciontóir^†; ciontóchaidh tú^†	ciontóidh sé, sí; ciontóchaidh sé, sí^†	ciontóimid; ciontóidh muid; ciontóchaimid^†; ciontóchaidh muid^†	ciontóidh sibh; ciontóchaidh sibh^†	ciontóidh siad; ciontóid^†; ciontóchaidh siad^†	a chiontóidh; a chiontós; a chiontóchaidh^†; a chiontóchas^† / a gciontóidh; a gciontóchaidh^†	ciontófar; ciontóchar^†
conditional	chiontóinn; chiontóchainn^† / gciontóinn‡‡; gciontóchainn^†‡‡	chiontófá; chiontóchthá^† / gciontófá‡‡; gciontóchthá^†‡‡	chiontódh sé, sí; chiontóchadh sé, sí^† / gciontódh sé, sí‡‡; gciontóchadh sé, sí^†‡‡	chiontóimis; chiontódh muid; chiontóchaimis^†; chiontóchadh muid^† / gciontóimis‡‡; gciontódh muid‡‡; gciontóchaimis^†‡‡; gciontóchadh muid^†‡‡	chiontódh sibh; chiontóchadh sibh^† / gciontódh sibh‡‡; gciontóchadh sibh^†‡‡	chiontóidís; chiontódh siad; chiontóchadh siad^† / gciontóidís‡‡; gciontódh siad‡‡; gciontóchadh siad^†‡‡	a chiontódh; a chiontóchadh^† / a gciontódh; a gciontóchadh^†	chiontófaí; chiontóchthaí^† / gciontófaí‡‡; gciontóchthaí^†‡‡
subjunctive
present	go gciontaí mé; go gciontaíod^†	go gciontaí tú; go gciontaír^†	go gciontaí sé, sí	go gciontaímid; go gciontaí muid	go gciontaí sibh	go gciontaí siad; go gciontaíd^†	—	go gciontaítear
past	dá gciontaínn	dá gciontaíteá	dá gciontaíodh sé, sí	dá gciontaímis; dá gciontaíodh muid	dá gciontaíodh sibh	dá gciontaídís; dá gciontaíodh siad	—	dá gciontaítí
imperative
–	ciontaím	ciontaigh	ciontaíodh sé, sí	ciontaímis	ciontaígí; ciontaídh^†	ciontaídís	—	ciontaítear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

ciontaitheoir
ciontaigh le (“have illicit sex with”)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Alternative forms

cionntaigh (obsolete)

Adjective

ciontaigh

inflection of ciontach:
1. masculine vocative/genitive singular
2. (archaic) feminine dative singular

Noun

ciontaigh

inflection of ciontach:
1. vocative/genitive singular
2. nominative/dative plural

Mutation

Mutated forms of *ciontaigh*
radical	lenition	eclipsis
ciontaigh	chiontaigh	gciontaigh

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Irish

Etymology 1

Alternative forms

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading

Etymology 2

Alternative forms

Adjective

Noun

Mutation