circularis
Latin
Etymology
From circulus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kʊˈɫaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kuˈlaː.ris]
Adjective
circulāris (neuter circulāre, adverb circulāriter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | circulāris | circulāre | circulārēs | circulāria | |
genitive | circulāris | circulārium | |||
dative | circulārī | circulāribus | |||
accusative | circulārem | circulāre | circulārēs circulārīs |
circulāria | |
ablative | circulārī | circulāribus | |||
vocative | circulāris | circulāre | circulārēs | circulāria |
Related terms
Descendants
References
- “circularis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.