citretum
Latin
Etymology
citrus (“citrus tree”) + -ētum (“grove”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪˈtreː.tũː], [kɪtˈreː.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃiˈt̪rɛː.t̪um], [t͡ʃit̪ˈrɛː.t̪um]
Noun
citrētum n (genitive citrētī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | citrētum | citrēta |
| genitive | citrētī | citrētōrum |
| dative | citrētō | citrētīs |
| accusative | citrētum | citrēta |
| ablative | citrētō | citrētīs |
| vocative | citrētum | citrēta |
References
- “citretum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- citretum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.