ciuknąć

Polish

Etymology

From ciukać +‎ -nąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈt͡ɕuk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ciuk‧nąć

Verb

ciuknąć pf (imperfective ciukać)

  1. (transitive, colloquial) to prick, to stab (to pierce or to wound with a pointed tool or weapon)
    Synonyms: dźgnąć, ukłuć

Conjugation

Conjugation of ciuknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciuknąć
future tense 1st ciuknę ciukniemy
2nd ciukniesz ciukniecie
3rd ciuknie ciukną
impersonal ciuknie się
past tense 1st ciuknąłem,
-(e)m ciuknął 		ciuknęłam,
-(e)m ciuknęła 		ciuknęłom,
-(e)m ciuknęło 		ciuknęliśmy,
-(e)śmy ciuknęli 		ciuknęłyśmy,
-(e)śmy ciuknęły
2nd ciuknąłeś,
-(e)ś ciuknął 		ciuknęłaś,
-(e)ś ciuknęła 		ciuknęłoś,
-(e)ś ciuknęło 		ciuknęliście,
-(e)ście ciuknęli 		ciuknęłyście,
-(e)ście ciuknęły
3rd ciuknął ciuknęła ciuknęło ciuknęli ciuknęły
impersonal ciuknięto
conditional 1st ciuknąłbym,
bym ciuknął 		ciuknęłabym,
bym ciuknęła 		ciuknęłobym,
bym ciuknęło 		ciuknęlibyśmy,
byśmy ciuknęli 		ciuknęłybyśmy,
byśmy ciuknęły
2nd ciuknąłbyś,
byś ciuknął 		ciuknęłabyś,
byś ciuknęła 		ciuknęłobyś,
byś ciuknęło 		ciuknęlibyście,
byście ciuknęli 		ciuknęłybyście,
byście ciuknęły
3rd ciuknąłby,
by ciuknął 		ciuknęłaby,
by ciuknęła 		ciuknęłoby,
by ciuknęło 		ciuknęliby,
by ciuknęli 		ciuknęłyby,
by ciuknęły
impersonal ciuknięto by
imperative 1st niech ciuknę ciuknijmy
2nd ciuknij ciuknijcie
3rd niech ciuknie niech ciukną
passive adjectival participle ciuknięty ciuknięta ciuknięte ciuknięci ciuknięte
anterior adverbial participle ciuknąwszy
verbal noun ciuknięcie
verb
noun
  • ciukanie

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.