concloure
See also: conclouré
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin conclūdere; adapted to inherited cloure.
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [kuŋˈklɔw.ɾə]
- IPA(key): (Balearic) [koŋˈklɔw.ɾə]
- IPA(key): (Valencia) [koŋˈklɔw.ɾe]
- Rhymes: -ɔwɾe
Verb
concloure (first-person singular present concloc, first-person singular preterite concloguí, past participle conclòs); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /ɔ/
- to conclude
Conjugation
Conjugation of concloure (second conjugation, irregular, with velar infix)
Related terms
Further reading
- “concloure”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “concloure”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “concloure” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “concloure” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.