congrua
Galician
Alternative forms
- congra, cóngroa, cronca
Etymology
Learned borrowing from Medieval Latin portiōnem congrua.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɔŋɡɾwɐ]
Noun
congrua f (plural congruas)
- (law, historical) rents due to a curate for his sustenance
- (law, historical) pension that children passes to their parents after their inheritance has been distributed in life
Adjective
congrua
- feminine singular of congruo
References
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “congrua”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “congra”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “congrua”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “cóngrua”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Italian
Adjective
congrua
- feminine singular of congruo
Anagrams
Latin
Pronunciation
- congrua: (Classical Latin) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.a]
- congrua: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.a]
- congruā: (Classical Latin) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.aː]
- congruā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkɔŋ.ɡru.a]
Adjective
congrua
- inflection of congruus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Adjective
congruā
- ablative feminine singular of congruus
References
- "congrua", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)